शाळेतलं प्रेम

शाळेतलं प्रेम आज ही मला आठवत आहे,
पण इतक्या वर्षा नंतरही मी तिचे नाव सांगणार नाही.
आमच्या गावातील शाळा पाचवीपर्यंत होती,
सहावी साठीची शाळा बाजूच्या गावात होती.
गावातली शाळा सुटली पाचवी पास झालो,
नवीन वर्गाच्या ऍडमिशन साठी बाजूच्या गावात गेलो.
पहिल्यांदाच इतकी मोठी शाळा नि पाच वर्गासह ऑफिस ची वेगळी खोली पाहिली.
ऍडमिशन संदर्भात आई बाबा गुरुजींशी बोलत असताना मी सहज बाहेर पाहिले..
पाचवीपर्यंत शाळा शिकताना जे वाटलं नव्हतं ते सहावी इयत्तेत गेल्यावर वाटलं.
वय वर्ष जेमतेम 11 तरीही काही वेगळाच अनुभव आला.
एक मुलगी दिसली ऑफिस बाहेर अचानक
का कुणास ठाऊक चेहरा ओळखीचा वाटला.
आई बाबांकडे लक्ष न देता मी ऑफिस बाहेर आलो.
बघतो तर काय ती मुलगी ऑफिस लगतच्या वर्गात गेली.
आई बाबा बाहेर आले ऍडमिशन झालं म्हणाले,मग निघताना पुन्हा एकदा मी त्या वर्गात पाहिले.ती मुलगी समोरच बसली होती.
घरी गेल्यावर दुसऱ्या दिवशी शाळेत लवकर जाण्याची घाई झाली होती.
मनात पुन्हा एकदा तिला पाहण्याची इच्छा झाली होती.
पहिलाच दिवस शाळेचा,प्रार्थना झाली वर्ग भरला पाच मिनिटाच्या उशिराने का होईना जीव भांड्यात पडला,
आली ती वर्गात पाहून तिला खूप आनंद झाला मनात.
माझ्या बाजूच्या रांगेत तीन नंबर बेंच वर ती बसायची,
मी शेवटचा बेंच पकडला बसायला,तिथून ती चांगली दिसायची.
फळ्यावर गुरुजी काय शिकवायचे माहीत नाही पण माझी नजर तिच्यावर असायची.
मी चोरून बघतो,कदाचित तिला कुणी ही खबर दिली.
एके दिवशी अचानक माझी नजर तिच्या चेहऱ्यावर असताना तिने माझ्याकडे पाहिले.
नजरेला नजर मिळाली,जशी अचानक एक वीज चमकली.
नंतर शाळा सुटेपर्यंत मी काही तिच्याकडे पाहिले नाही,घरी गेल्यावर मात्र दुसऱ्या दिवशी शाळेत येईपर्यंत ते चित्र काही डोळ्यासमोरून गेले नाही.
सकाळी शाळेत गेलो फळ्यावर सुविचार लिहिणार इतक्यात ती आली..
जवळ उभी राहून एकच वाक्य बोलली.
"काय बघत होता माझ्याकडे?"
मी मात्र शांत उभा राहिलो काहीच न बोललो.
शाळेतलं प्रेम माझं अपूर्ण राहिलं,
भले मी जाहीर न केलं,
पण तिने माझ्या नजरेत पाहिलं..