लेक चालली सासरला

खूप आनंदीलो होतो,जेव्हा माझ्या घरी लक्ष्मीच्या रूपाने लेकीचा जन्म झाला होता.
प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावर आनंद ओसंडून वाहू लागला होता.प्रत्येक जण आपापल्या परीने तिला टोपण नाव ठेवू लागले होते,परी म्हणत होते कुणी तर कुणी छकुली म्हणत होते.
जशी जशी मोठी होत गेली, सर्वांचीच अतिशय लाडकी होत गेली.
तिचे पहिले रांगणे,हात धरून चालणे,बोबडे बोल बोलणे खूपच आनंद देत होते,तिचे बोबडे बोल ऐकण्या मुद्दाम तिला पुन्हा पुन्हा बोलायला लावले जायचे.
मोठी झाली थोडी तशी शिशु शाळेत जायला लागली,खूप छान वाटले जेव्हा अ,आ,इ,ई म्हणू लागले,
थोडी अजून मोठी होताच इतकी समजदार झाली की घरात आईला मदत ही करू लागली,जाता जाता शाळेत इतकी मोठी झाली की कॉलेज ला ही जाऊ लागली.
इतकी मोठी होती पाहताच घरच्यांचा मनात एक काळजी येऊ लागली.
बाप मी माझ्या ही मनात विचार येऊ लागले,
लग्न करावे लागेल आता तिचे शिक्षण बरेच झाले.सुरुवात केली मुले शोधायला चांगले एक स्थळ ही आले,ठरवले लग्न साखरपुडा ही झाले,हळदी समारंभ चेहऱ्यावर खूपच आनंद पण मनात बापाचे मन रडवे झाले.
लग्नाचा दिवस नुसतीच लगबग नि धावपळ लक्ष सर्व येणाऱ्या जाणाऱ्या पाहुण्यांकडे पण मन मात्र फक्त लेकीकडे.इतक्या गर्दीत आपल्या लोकांस शोधत असताना ही डोळे सतत लेकीला पाहत होते.
झाल्या सर्व लग्नविधी "लेक चालली सासरला" देताना निरोप तिला सर्वांच्या डोळ्यात आनंदाश्रू आल्या.
लेक सासरी जात असताना पाहून,लहानपणा पासूनच्या तिच्या आठवणीने मन भरून आले होते.
अशा ह्या "लेक चालली सासरला" च्या क्षणाला सर्वांचेच डोळे पाणावले होते.