माझी आवड "लेखन"..

लेखन..
लिहिण्याची आवड ही मला लहानपणापासून जेव्हा मी शाळेत जायचो,आमच्या समोर एक गीतकार राहायचे त्यांच्या घरी मी दिवसभर असायचो जेव्हा ते गीत लिहायचे मी त्यांच्याजवळ बसायचो.
ते कसे लिहितात काय खोडतात पुन्हा काय लिहितात ह्याचा अभ्यास करायचो.
वाचनाची सुद्धा आवड होती त्यांच्या घरी तेव्हा मुंबई सकाळ नावाचे वर्तमानपत्र यायचे ते मी पूर्ण वाचायचो आणि शब्दकोडे ही सोडवायचो,शब्दकोडे सोडवणे सुद्धा मी त्यांच्याकडूनच शिकलो.
भरीत भर उन्हाळ्याची सुट्टी लागली की सर्वजण गावाला जायचे मी मात्र दोन महिने एस टी स्टँड वरील बुक स्टॉल वर कामाला लागायचो,त्याचे दोन फायदे होते एक तर वर्तमानपत्रे,फिल्म मॅगझीन वाचायला नि शब्दकोडे सोडवायला मिळायचे ती सवय इतकी लागली की रस्त्याने येता जाता एखादा कागद देखील चांगला दिसला की उचलून वाचायचो,
फिल्मसिटी,मायापुरी,चंदेरी ह्या फिल्म मॅगझीन सोबत चाचा चौधरी,चांदोबा,तसेच काही शेरो शायरी चे पुस्तके सुद्धा वाचायचो,
लिहायचे बोलाल तर सहजच एक हिंदी शायरी वाचून ती मराठी मध्ये लिहून आमच्या बाजूला राहणाऱ्या गितकारांना दाखवली त्यांनी तारीफ करून लिहायचे कसे हे सांगितले.
पूर्वी लिहिलेलं जतन करून नाही ठेवता आलं ह्याच आज खूप वाईट वाटत त्या काली कॉम्पुटर लॅपटॉप चा इतका बोलबाला नव्हता, मोबाईल तर अस्तित्वातच नव्हते म्हणूनच सर्व काही वाया गेलं, चित्रकला ही चांगली होती माझी कित्येक छान चित्रे काढायचो,छान छान कविता लिहायचो,पेपर मध्ये छापून आलेलं माझ्या नावाचे कात्रण कापून ठेवायचो पण दसरा दिवाळी आली की घराची साफसफाई करताना हे सर्व कचऱ्यात फेकलं जायचं.माझ्या लिहिण्याचा मला अभिमान वाटला ते क्षण म्हणजे आमच्या कडे भिवंडी समाचार नावाचे साप्ताहिक निघायचे त्यात माझी एक कविता छापून आलेली,तसेच मुंबई सकाळ मध्ये शब्दकोडे सोडवून पाठवले होते तेव्हा देखील नाव आले होते आणि आपलं महानगर ह्या पेपर मध्ये शब्दकोडे चा प्रथम क्रमांक म्हणून सुद्धा नाव आले होते.
सर्वात महत्वाचे बदलापूर ला माझ्या पुतण्याला जो ज्युनिअर किंवा सिनियर ला असेल तेव्हा आला आला पाऊस आला ही कविता मी त्याला लिहून दिली होती ती त्याच्या शाळेत इतकी आवडली की त्या शाळेच्या वार्षिक डायरी म्हणजे दैनंदिनी च्या पहिल्या पानावर त्यांनी ती कविता छापली होती.
पण आज माझ्याकडे ह्यातली एकही आठवण शिल्लक नाही त्याकाळी जर मोबाईल असते तर निदान google drive वर तरी जमा करून ठेवता आले असते.
Yourquote apps चा मी आभारी आहे की त्यांच्या मुळे मला माझी आवड जोपासता आली त्यांच्या मुळे मला पुन्हा लिहिण्याची आवड निर्माण झाली जी मी कित्येक वर्षे बंद ठेवली होती.
माझा हा काळ 1990 चा आहे जेव्हा मी आठवी किंवा नववीला होतो तेव्हा आजचा काळ पाहिजा होता असं मला आज वाटत आहे.

रविवार

रविवार !!

किती आतुरता असते ह्या सुट्टीच्या रविवारची,

कुणीही काहीही बोलणार नसतं 

कारण ती सुट्टी आपल्या हक्काची.

आठवडाभर दगदग ऑफिस च्या कामाची

तेव्हा कुठे सवड मिळते,

स्वतःचे राहिलेले काम ह्या दिवशी पूर्ण करण्याची.

येता शनिवार थोडे बरे वाटते,

आठवडाभर केलेली मेहनत थोडी कमी वाटते.

उजाडतो रविवार ज्याची आपण वाट पाहत असतो,

ठरवलेले काहीच काम होत नाही,

अंगात नुसता आळस भरलेला असतो.

सकाळी करावे म्हटले काम तर दुपार वर ढकलले जाते,

दुपार होताच संध्याकाळी करू वाटते.

ह्या चालढकल मध्ये रविवार उजाडतो केंव्हा नि मावळतो केव्हा समजतच नाही,

आठवडाभर राखून ठेवलेले काम रविवारी सुद्धा होतच नाही.

हा रविवार सुद्धा खूप शहाणा आहे,

इतर दिवसांपेक्षा हा खूप लहाना आहे.

स्पर्शाची भाषा

अस्वस्थ मी बाहेर येरझारा घालत होतो,

बाप झालो मी ही बातमी बाहेर केव्हा येईल ह्याची वाट पाहत होतो.

उघडला दरवाजा, अभिनंदन,मुलगी झाली ही बातमी कानावर आली,

गेलो आत डोळे भरून पाहत बसलो

लाल लाल खूपच सुंदर दिसत होती माझी छकुली.

इवलेसे नाक,इवलेसे डोळे,इवलेसे हात,

स्पर्श करून पाहिला एक अदभुत आनंद झाला मनात.

घेतला तो इवलासा हात हाती,

ती स्पर्शाची भाषा मला वेगळीच जाणीव करून देत होती.

माझ्या त्या छकुळीच्या इवल्याशा हाताच्या स्पर्शाची भाषा मला काही समजवत होती,

बाप झालात तुम्ही,आता माझ्या भविष्याची चिंता करा जणू हेच सांगत होती.

नराधम

कायदे येतात आडवे

नाहीतर खूप काही लिहावं

नि खूप काही बोलावं वाटतंय,

आहे जो राग बलात्कारी नराधमांनबद्दल 

तो सर्वांसमोर मांडावा वाटतोय.

करतात जे नराधम अत्याचार स्त्रियांवर,

त्यांना जनतेसमोरच लटकवा फासावर.

श्रद्धांजली म्हणून मेणबत्ती का जाळावे,

कायदा असा असावा सर्व समाजाने एकत्र येऊन त्या नराधमांस जाळावे.

न्यायालय शिक्षा ठोठावेल म्हणून तुरुंगात का बंद करावे,

त्यापेक्षा घेउनी बाहेर ह्यांना रस्त्यावरच गोळ्या घालावे.

कुठलीच सजा ह्या नराधमांची गुप्त नसावी,

कायद्याने दिलेली कुठलीही सजा ही जनतेसमोरच व्हावी.

बोलावं वाटतंय खूप,

खूप काही लिहावं वाटतंय,

नराधम,अत्याचाऱ्यांना कुठलीही शिक्षा  न्यायालयीन न ठेवता , ती समाजानेच द्यावी असं वाटतंय.