जन्माला आल्यापासून चालू होते ते आयुष्य,
नि समज आल्यापासून जगतो ते जीवन.
आयुष्यातील कर्तव्य जेव्हा जास्त वाटू लागते,
तेव्हा त्या कर्तव्याची व्यथा म्हणून जाणीव होऊ लागते.
कर्तव्याला व्यथा म्हणणे चुकीचे असते,
कारण आपल्या आई वडिलांनी त्यांचे कर्तव्य निभावले असते.
त्यांनी ही जर कर्तव्याला व्यथा मानले असते
तर आज आपले आयुष्य वेगळे असते.
शिक्षण दिले,खूप मोठे केले,योग्य वयात येता लग्न ही लावून दिले.
तेव्हा ती आई वडिलांची कथा होती त्यांनी केव्हाच तिला व्यथा मानली नव्हती.
कथेला खरी सुरुवात लग्नानंतर होते,
जिथे कमाई कमी नि खाणारे जास्त,म्हणून ती व्यथा वाटते.
ह्या कथेतील मुख्य पात्र जरी आपण असलो
तरी आपल्या आधी आई वडिलांनी ते पात्र रंगवलेले असते.
त्यांनीच जर त्यांच्या जीवनातील कथेला व्यथा म्हटले असते,
तर,आज ह्या कथेत आपले पात्रच नसते.
अशीच ही जीवनाची एक कथा न संपणारी व्यथा आहे,
जिथे कर्तव्यपूर्तीला व्यथा ही व्याख्या आहे.©
